وقتی یه نفر رو از اعماق قلبت دوست داری همه منیتا و همه منم منما یک باره نیست میشه.. تمام خوشحالیت میشه "تو"
فقط "تو"
تو بدترین شرایط فقط به "اون" فکر میکنی همه جا و همیشه واسش وقت داری...
وقتی دوستش داری از اعماق قلبت نه ظاهری نه بخاطر منفعتت ..نمیدونم.. کاش فقط یه بار دیگه دوباره اون حس اون دوست داشتن اصیل رو حس کنم..
دلم تنگه..اما انقد عزیزه که دلتنگیشم شیرینه..
میدونم مسیرم درسته..میدونم سختیشو پشت سر گذاشتم..اما فراموش نمیشه..میدونم با نبودش کنار اومدم اما ..اما.. فراموش نمیشه..
وقتی برمیگردم به خیلی قبل تر ها میبینم خودش رفتارش منو عاشقانه عاشقش کرد تا اینجوری عمیق اصیل راستین دوستش داشته باشم..
یه وقتایی نمیشه..اون که دلت میخواد نمیشه.. همین..
یه وقتایی میدونی "نباید شروع میشد اما "شد"..
پشیمون نیستم..نه برای لحظه به لحظه حس کردنش..نه پشیمون نیستم..
میدونم..میدونم مسیر اشتباه بود ..اما شد..نمیخواستم اما شد..پیش اومد..و سخت خیلی سخت مسیر رو تغییر دادم چون باید تغییر میکرد..
اما خاطره یاد حس طعم دوست داشتنی رو بهم داد که ..
فقط اینو فهمیدم با همه وجود و تک تک سلولای تنم که وقتی دوست داشتن واقعیه "آرامش" برات میاره که شاید تصورش هم نمیکردی..
قشنگترین حس تو دنیا حسیه که منیت رو از ادم دور میکنه روحت رو پرواز میده..
عشق اون روحمو پرواز داد....
دوستش دارم..بهترینا رو براش میخوام.. اما در دوری..
مهلا
پی نوشت:
به اون هم گفتم برای بوسیدن گردن قشنگش مطمئنن آرزو به دل از دنیا نمیرم..
هنوز یاد سینه ستبر مردونت منو دیوونه میکنه.. اما باید این دوری میشد..باید میرفتیم..هم من هم تو.. من بخاطر دیگری که تو متعهدش بودی و تو بخاطر عشق سالهای جوانی و تعهدت..